زنبور صمغ خشک شده ی برخی درختان یا جوانه ها را جدا کرده و با بزاقش مخلوط می کند . زنبور از این ماده برای پوشاندن درز های کندو استفاده می کند . بره موم در دمای اتاق نرم و چسبناک است و ممکن است در دماهای مختلف ویژگی های فیزیکی مختلفی داشته باشد .
ترکیب شیمیایی بره موم به متغیر هایی بستگی دارد از جمله ؛
آب و هوای محیط اطراف کندو ، نوع گیاهان موجود در محل جمع آوری ، گونه ی زنبور سازنده ، روز و فصل جمع آوری عسل

بره موم در نواحی حاره ای تفاوت های بسیاری از جمله مواد بیوشیمیایی ، با بره موم های جمع آوری شده در مناطق دیگر دارد اما به طور کلی انواع بره موم ها دارای خواص دارویی مشخصی هستند .

اجزای تشکیل دهنده ی موم زنبور عسل :

موم مشتمل از استر اسید های چرب و الکل هایی با زنجیره ی بلند هیدروکربنی و از نظر شیمیایی غیرفعال است با این حال به وفور در تولید مواد آرایشی به کار برده می شود . همچنین عصاره ی بره موم را از موم جدا کرده و در مصارف پزشکی به کار می برند .

اجزای فرار :

در حقیقت عطر بره موم از مواد فرار موجود در آن به وجود آمده که اصلی ترین این مواد ، ترپن ها هستند . در نواحی گرمسیری بر خلاف استوایی اجزای فرار کمتری در بره موم وجود دارند و اطلاعات کمی در مورد فعالیت بیولوژیکی آن شناخته شده است .

ترکیبات فنلی :

به سبب وجود استر فنیل اتیل کافئیک یا CAPE در ترکیبات شیمیایی بره موم ، برخی خواص شیمیایی حاصل شده اند .

فلانوئید ها :

فلانوئید ها در اکثر گیاهان گلدار موجودند . از تجزیه ی آن ها پینوسمبرین و گلانژین حاصل می شود که مهم ترین ماده در ترکیب بره موم به شمار می رود . فلانوئید موجود در گیاهان طی فرآیندهای بیوشیمیایی در غدد بزاقی زنبور عسل تغییر می کند . مقدار فلانوئید در بره موم از 10 تا 20 درصد متغیر است که می توان آن را بزرگ ترین گروه مستقل شیمیایی موجود در بره موم به حساب آورد . محققان زیادی برای شناسایی و اثر بخشی محتویات فلانوئیدی بره موم در تلاش اند .
بیش از 20 درصد وزن بره موم اروپایی را فلانوئید ها تشکیل می دهند . مهم ترین تفاوت بین فلانوئید گیاهان و فلانوئید بره موم این است که ، فلانوئید موجود در بره موم گلیکوزیدی نیست ؛ یعنی بر این دسته بر خلاف دسته ی دیگر ترکیبات قندی متصل به ساختار بیوشیمایی ندارند و این تفاوت به سبب فرآیند انجام شده توسط زنبور عسل ، به وجود آمده است .
محصولات دیگر کندو ی عسل نیز دارای فلانوئید می باشند . طبق تحقیقات انجام شده در دانشگاه کویمبرا در کشور پرتغال در سال 1995 ، در گرده 0.05 درصد ، در عسل 0.006 درصد و در بره موم 7 درصد موجود می باشد .

نقش بیو فلانوئید ها :

در بیست سال اخیر تحقیقات بسیاری بر بیوفلانوئید ها صورت گرفته و به نوعی این ماده مرکز توجه محققان بوده است .در سال 1974 پاوو آریولا ، پزشک طبیعی درمانی ، ادعا کرد که درباره ی بیوفلانوئید ها بیش از پانصد مقاله ی علمی نوشته شده که در مجلات پزشکی معتبر و معروف چاپ گردیده است .
بیوفلانوئید ها در درمان بیماری های مختلف از جمله عفونت های ریوی ، فشارخون بالا ، تب روماتیسمی ، هموروئید ها ، سیروز کبدی و سقط جنین های خود به خود مفید است .
کارلسون واد در کتاب خود به نام " بره موم انرژی دهنده ی طبیعت " دیدگاهی روشن و واقعی از نقش بیوفلانوئید ها که قوه ی محرک در بره موم هستند ، ارائه داد . بیو فلانوئید موجود در بره موم ویروس ها را غیر فعال کرده و آن ها را به همان صورت نگه می دارند ؛ سطح بیرونی ویروس را غشایی پروتئینی پوشانده است . زمانی ویروس می تواند به دیگر سلول ها آسیب بزند که غشایی پروتئینی آن توسط یک نوع آنزیم تجزیه شود . بیوفلانوئید قادر است این آنزیم را غیر فعال کند در نتیجه ویروس به حالت غیر فعال در بدن باقی می ماند و نمی تواند تکثیر شود . درمان طبیعی بیش از آن که بر نابود کردن عوامل بیماری تاکید داشته باشد ، به حفظ تعادل اکولوژی بدن کمک می کند .

بره موم ، دارویی بهتر از آسپرین :

طبق گزارشات دکتر هاوستین ، بیوفلانوئید ها درست مانند آسپرین آنزیم ها را مهار می کنند با این تفاوت که بره موم عوارض جانبی آسپرین را ندارد . بیوفلانوئید بر علیه گلو درد و بیماری های زمستان ایمنی ایجاد می کند و گویچه های سفید و لنفوسیت ها را به تولید و ترشح اینترفرون وا می دارد .
همچنین بره موم در جلوگیری از بروز آلرژی نیز موثر است ؛ هیستامین و سروتونین موجود در ماستوسیت ها ، با اتصال آرژن ( ماده ای که موجب آلرژی می شود ) به سطح ماستوسیت آزاد می شوند و سبب بروز علائم آلرژی می شوند . بیوفلانوئید موجود در بره موم اسید هایی که منجر به تجزیه ی ماستوسیت و آزاد سازی هیستامین و سروتونین می شود را غیر فعال می کند . پس نتیجه می گیریم بره موم می تواند ایمنی به وجود بیاورد . همچنین بیوفلانوئید ها در بره موم ، تولید پروستو گلاندین ها را که سبب التهاب می شوند ، متوقف می کنند و آنزیم هایی را که موجب مستحکم شدن جداره ی رگ های خونی لثه ها می شوند فعال می کند .

منیع :عسل آراماس